ให้ความรู้เกี่ยวกับนักบุญ

ท่าทางที่ตั้งตรงและมีความสมดุลเป็นหนึ่งในคุณสมบัติที่กำหนดของHomo sapiens ในทางตรงกันข้าม การสร้างมนุษย์นีแอนเดอร์ทัลขึ้นใหม่ครั้งแรกในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 แสดงให้เห็นว่าพวกเขาเดินตัวตรงเพียงบางส่วนเท่านั้น การประกอบขึ้นใหม่เหล่านี้มีพื้นฐานมาจากโครงกระดูกของมนุษย์นีแอนเดอร์ทัลสูงอายุที่เก็บรักษาไว้ส่วนใหญ่ที่ขุดพบในลาชาเปล-โอแซ็งต์ ประเทศฝรั่งเศส มุมมองที่เปลี่ยนไป ตั้งแต่ทศวรรษ 1950 เป็นต้นมา นักวิทยาศาสตร์ทราบดีว่าภาพลักษณ์ของมนุษย์ยุคหินที่ค่อมอยู่เหนือมนุษย์ถ้ำนั้นไม่ถูกต้องนัก ความคล้ายคลึงกันของพวกเขากับตัวเรา - ทั้งในแง่ของวิวัฒนาการและพฤติกรรม - เป็นที่ทราบกันมานานแล้ว แต่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาลูกตุ้มได้เหวี่ยงไปในทิศทางตรงกันข้าม Martin Haeusler ผู้เชี่ยวชาญด้านเวชศาสตร์วิวัฒนาการของ UZH กล่าวว่า "การมุ่งเน้นไปที่ความแตกต่างนั้นกลับมาเป็นที่นิยม" ตัวอย่างเช่น การศึกษาเมื่อเร็วๆ นี้ใช้กระดูกสันหลังที่แยกได้สองสามชิ้นเพื่อสรุปได้ว่ามนุษย์ยุคหินยังไม่มีกระดูกสันหลังรูปตัว S สองชั้นที่ได้รับการพัฒนามาเป็นอย่างดี อย่างไรก็ตาม การสร้างโครงกระดูกขึ้นใหม่เสมือนจริงจาก La Chapelle-aux-Saints ได้แสดงหลักฐานในทางตรงกันข้าม แบบจำลองกายวิภาคที่สร้างขึ้นด้วยคอมพิวเตอร์นี้สร้างขึ้นโดยกลุ่มวิจัยที่นำโดย Martin Haeusler จากมหาวิทยาลัยซูริก และรวมถึง Erik Trinkaus จากมหาวิทยาลัยวอชิงตันในเซนต์หลุยส์ นักบุญ นักวิจัยสามารถแสดงให้เห็นว่าทั้งบุคคลดังกล่าวและมนุษย์นีแอนเดอร์ทัลโดยทั่วไปมีส่วนเอวและคอที่โค้งงอ เช่นเดียวกับมนุษย์ในปัจจุบัน Sacrum สันหลัง และร่องรอยการสึกหรอเป็นหลักฐาน เมื่อสร้างกระดูกเชิงกรานขึ้นใหม่ นักวิจัยค้นพบว่า sacrum อยู่ในตำแหน่งเดียวกับมนุษย์สมัยใหม่ สิ่งนี้ทำให้พวกเขาสรุปได้ว่ามนุษย์ยุคหินมีบริเวณเอวที่มีความโค้งที่พัฒนามาอย่างดี เมื่อนำกระดูกสันหลังส่วนเอวและกระดูกสันหลังส่วนคอมาประกอบกัน พวกเขาสามารถแยกแยะความโค้งของกระดูกสันหลังได้ชัดเจนยิ่งขึ้น การสัมผัสอย่างใกล้ชิดระหว่างกระบวนการ spinous - กระดูกที่ยื่นออกมาจากด้านหลังของกระดูกแต่ละข้อ - ชัดเจนเช่นเดียวกับเครื่องหมายการสึกหรอที่เห็นได้ชัดเจนซึ่งส่วนหนึ่งเกิดจากความโค้งของกระดูกสันหลัง การรับรู้ความคล้ายคลึงกัน รอยสึกที่ข้อต่อสะโพกของโครงกระดูก La Chapelle-aux-Saints ยังบ่งชี้ว่ามนุษย์ยุคหินมีท่าทางตั้งตรงคล้ายกับมนุษย์สมัยใหม่ "ความเครียดที่ข้อต่อสะโพกและตำแหน่งของกระดูกเชิงกรานไม่แตกต่างจากของเรา" Haeusler กล่าว การค้นพบนี้ยังได้รับการสนับสนุนโดยการวิเคราะห์โครงกระดูกมนุษย์ยุคหินอื่น ๆ ที่มีกระดูกสันหลังและกระดูกเชิงกรานเหลืออยู่อย่างเพียงพอ "โดยรวมแล้วแทบไม่มีหลักฐานใดๆ ที่บ่งชี้ว่ามนุษย์ยุคหินมีกายวิภาคที่แตกต่างกันโดยพื้นฐาน" Haeusler อธิบาย "ตอนนี้เป็นเวลาที่จะรับรู้ความคล้ายคลึงกันพื้นฐานระหว่างมนุษย์ยุคหินกับมนุษย์สมัยใหม่ และเปลี่ยนจุดสนใจไปที่การเปลี่ยนแปลงทางชีววิทยาและพฤติกรรมอันละเอียดอ่อนที่เกิดขึ้นกับมนุษย์ในช่วงปลายยุคไพลสโตซีน"