ศึกษาเกี่ยวกับอูฐ

วัวและแกะเคี้ยวเอื้องมีสัดส่วนหลักในการผลิตก๊าซมีเทนทั่วโลก ปัจจุบันประมาณร้อยละ 20 ของการปล่อยก๊าซมีเทนทั่วโลกมาจากสัตว์เคี้ยวเอื้อง ก๊าซมีเทนในชั้นบรรยากาศมีส่วนทำให้เกิดภาวะเรือนกระจก นั่นคือเหตุผลที่นักวิจัยกำลังมองหาวิธีลดการผลิตก๊าซมีเทนจากสัตว์เคี้ยวเอื้อง ไม่ค่อยมีใครรู้เกี่ยวกับการผลิตก๊าซมีเทนของสัตว์ชนิดอื่น แต่สิ่งหนึ่งที่ดูเหมือนจะชัดเจน: สัตว์เคี้ยวเอื้องผลิตก๊าซต่อปริมาณอาหารแปรรูปมากกว่าสัตว์กินพืชชนิดอื่น สัตว์กลุ่มอื่นที่ "เคี้ยวเอื้อง" เป็นประจำเหมือนสัตว์เคี้ยวเอื้องคืออูฐ ซึ่งรวมถึงอัลปาก้า ลามะ หนอก และอูฐ Bactrian พวกมันก็มีฟอเรสโตมาชหลายห้องเช่นกัน พวกมันสำรอกอาหารจากฟอเรสต์เช่นกันเพื่อลดขนาดด้วยการเคี้ยวใหม่ นั่นเป็นเหตุผลที่ผู้คนสันนิษฐานจนถึงตอนนี้ว่า อูฐ ผลิตก๊าซมีเทนในปริมาณที่ใกล้เคียงกับสัตว์เคี้ยวเอื้อง นักวิจัยจาก University of Zurich และ ETH Zurich ได้ตรวจสอบข้อสันนิษฐานนี้ในโครงการที่สนับสนุนโดย Swiss National Science Foundation และได้ข้อสรุปดังต่อไปนี้ อูฐปล่อยก๊าซมีเทนน้อยกว่าวัวและแกะที่มีขนาดลำตัวใกล้เคียงกัน อย่างไรก็ตาม หากเปรียบเทียบการผลิตก๊าซมีเทนกับปริมาณอาหารสัตว์ที่แปลงแล้ว ก็จะเท่ากันในทั้งสองกลุ่ม เมแทบอลิซึมลดลง -- อาหารน้อยลง -- มีเทนน้อยลง การคำนวณ "งบประมาณก๊าซมีเทน" ที่ปรับเปลี่ยนแล้วอาจมีความสำคัญสำหรับประเทศเหล่านั้นที่มีอูฐจำนวนมาก เช่น สัตว์หนอกในตะวันออกกลางและออสเตรเลีย หรืออัลปาก้าและลามะในประเทศต่างๆ ในอเมริกาใต้ ด้วยความร่วมมือกับสวนสัตว์ซูริกและคนเลี้ยงอูฐเอกชน นักวิทยาศาสตร์จากมหาวิทยาลัยซูริกและ ETH ซูริกได้ตรวจวัดการผลิตก๊าซมีเทนในเปลือกอูฐสามประเภท Marcus Clauss สัตวแพทย์กล่าวว่า "ผลการวิจัยแสดงให้เราเห็นว่าอูฐมีเมแทบอลิซึมที่ต่ำกว่า ดังนั้นพวกมันจึงต้องการอาหารน้อยลงและปล่อยก๊าซมีเทนน้อยกว่าสัตว์เคี้ยวเอื้องในบ้านเรา" Marcus Clauss สัตวแพทย์กล่าว เมตาบอลิซึมที่ต่ำลงของอูฐสามารถอธิบายได้ว่าทำไมพวกมันถึงเติบโตได้ดีโดยเฉพาะในพื้นที่ที่ขาดแคลนอาหาร เช่น พื้นที่ทะเลทรายและภูเขาที่แห้งแล้ง