ระยะเป็นสัด

ในบทความที่ตีพิมพ์เมื่อเร็วๆ นี้ในProceedings of the National Academy of Sciencesนักวิจัยของมหาวิทยาลัยร็อคกี้เฟลเลอร์ได้ให้รายละเอียดเกี่ยวกับการทดลองในหนูที่แสดงให้เห็นว่ายีนของมนุษย์ทั่วไปจะเพิ่มความวิตกกังวล ลดความอยากรู้อยากเห็น และลดผลกระทบของฮอร์โมนเอสโตรเจนในสมอง ทำให้ความจำบกพร่อง หากนำไปใช้ในคลินิก งานวิจัยนี้สามารถช่วยวินิจฉัยและรักษาความผิดปกติของการรับรู้และอารมณ์ที่เกี่ยวข้องกับรอบเดือน และแจ้งการรักษาในช่วงวัยหมดระดู เช่น การบำบัดด้วยฮอร์โมนทดแทน นักวิจัยกล่าว การทดลองนี้อาศัยยีนของโปรตีนที่ทำงานร่วมกับฮอร์โมนเอสโตรเจนเพื่อเพิ่มความสามารถในการปรับตัวของเซลล์ประสาทในฮิบโปแคมปัส ซึ่งเป็นส่วนสมองที่มีบทบาทสำคัญในอารมณ์ ความรู้ความเข้าใจ และความจำ การเปลี่ยนแปลงของกรดอะมิโนหนึ่งชนิดในยีนนี้ ซึ่งเรียกว่า Brain-derived Neurotrophic Factor (BDNF) ทำให้เกิดตัวแปร BDNF Met ซึ่งมีอยู่ในผู้หญิงผิวขาวร้อยละ 20 ถึง 30 การวิจัยในอดีตแสดงให้เห็นว่ามันเป็นปัจจัยเสี่ยงสำหรับปัญหาทางจิตเวช เช่น โรคซึมเศร้าและโรคไบโพลาร์ และโดยทั่วไปเกี่ยวข้องกับความวิตกกังวลที่สูงขึ้นและความจำบกพร่อง นักวิทยาศาสตร์ของ Rockefeller และเพื่อนร่วมงานของพวกเขาที่ Weill Cornell Medical College ได้แสดงให้เห็นว่าประสิทธิภาพการทำงานของหน่วยความจำของหนูที่มีทั้งตัวแปรและยีนปกตินั้นขึ้นอยู่กับว่าพวกมันอยู่ที่ไหนใน ระยะเป็นสัด นี่เป็นครั้งแรกที่มีการแสดงจีโนไทป์ว่ามีปฏิสัมพันธ์กับวัฏจักรของฮอร์โมนเพื่อมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมทางปัญญา ผู้ตรวจสอบคนหนึ่งของบทความเขียน นักวิจัยยังแสดงให้เห็นว่าหนูที่มียีนแปรปรวนนั้นขี้ระแวงมากกว่า พวกมันใช้เวลาน้อยกว่ามากในใจกลางที่เปราะบางของกรงที่มีแสงสว่างเพียงพอก่อนที่จะรีบวิ่งไปที่มุมหนึ่ง เป็นผลให้พวกเขาใช้เวลาน้อยลงในการสำรวจสิ่งของที่วางอยู่ในกรง "แม้ว่าหนู BDNF Met จะใช้เวลาน้อยลงในการสำรวจวัตถุเหล่านี้ แต่พวกมันก็ยังแสดงความอยากรู้อยากเห็นพื้นฐานที่หนูทุกตัวแสดงสิ่งแปลกใหม่ในสภาพแวดล้อมของพวกมัน" Joanna Spencer ผู้เขียนคนแรก นักศึกษาจาก Tri-Institutional MD-Ph.D กล่าว . โครงการที่ดำเนินการโดย Rockefeller, Weill Cornell และศูนย์มะเร็ง Memorial Sloan-Kettering การวิจัยเปรียบเทียบประสิทธิภาพของหนูที่มียีน BDNF ปกติและหนูที่มี BDNF Met ในสองภารกิจหลัก ภารกิจที่ท้าทายให้พวกเขาจดจำว่าวัตถุใดถูกวางไว้ในกรง และอีกภารกิจที่ท้าทายให้พวกเขารับรู้ถึงความแตกต่างระหว่างวัตถุที่คล้ายกันที่วางอยู่ในกรง กรงห่างกัน 5 นาที 30 นาที (ถ้วยสาเกจริงตามด้วยเลโก้หนึ่งชิ้น หรือขวดยาขนาดเล็กและขวดยาทาเล็บขนาดใกล้เคียงกัน) หนู BDNF Met แย่ลงอย่างมากในทั้งสองงาน และ ความถนัดในการทดสอบการวางวัตถุขึ้นอยู่กับระยะของรอบการเป็นสัดของหนูแต่ละตัว เมื่อนักวิจัยตรวจสอบฮิบโปแคมปัสในหนูเพื่อหาเบาะแสเกี่ยวกับลักษณะทางกายวิภาคที่อยู่ภายใต้ความแตกต่างเหล่านี้ พวกเขาพบว่ายีนที่แปรผันโดยรวมผลิต BDNF มากขึ้น และตัวรับเซลล์สำหรับ BDNF ที่เรียกว่า TrkB และพวกมันอยู่ในช่วงที่มีฮอร์โมนเอสโตรเจนสูงของวัฏจักร ผลิต BDNF มากขึ้น นักวิจัยเชื่อว่าสิ่งนี้อาจสะท้อนถึงความพยายามในสมองส่วนฮิปโปแคมปัส ซึ่งเป็นบริเวณสมองที่สำคัญสำหรับความทรงจำเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่กำลังดำเนินอยู่ เพื่อชดเชยการหลั่ง BDNF ที่ลดลง ซึ่งงานวิจัยอื่นๆ พบในเซลล์ประสาทที่มียีน BDNF Met เหตุใดการเปลี่ยนแปลงของสมองเหล่านี้จึงเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมยังคงคลุมเครือ แต่ความแตกต่างที่เกี่ยวข้องกับวงจรการเป็นสัดชี้ให้เห็นอย่างชัดเจนว่า BDNF Met สามารถมีส่วนสำคัญในความผิดปกติที่เกี่ยวข้องกับรอบเดือน เช่น PMDD ซึ่งเป็นภาวะที่มีอาการหงุดหงิดและอารมณ์แปรปรวนอย่างรุนแรง อาการอื่น ๆ และทำให้ผู้หญิง 5 ถึง 10 เปอร์เซ็นต์ทรมาน "นอกเหนือจากคุณค่าที่เป็นไปได้ในการทำความเข้าใจ PMDD ให้ดีขึ้นแล้ว การค้นพบนี้ยังเพิ่มระบบ BDNF ให้กับความเข้าใจของเราเกี่ยวกับกลไกระดับเซลล์และโมเลกุลขั้นพื้นฐานที่รองรับความสามารถของฮอร์โมนเพศ เช่น estradiol เพื่อส่งผลต่อการทำงานของพฤติกรรมนอกเหนือจากการสืบพันธุ์ เช่น ความวิตกกังวลและความจำ" Bruce S. McEwen หัวหน้า Harold และ Margaret Milliken Hatch Laboratory of Neuroendocrinology ที่ Rockefeller และผู้เขียนอาวุโสของการศึกษากล่าว