ประเทศญี่ปุ่น

ฟอสซิลสัตว์เลื้อยคลานทางทะเลPhosphorosaurus ponpetelegans (กิ้งก่าฟอสฟอรัสจากลำห้วยที่สวยงาม) มีอยู่ในช่วงปลายยุคครีเทเชียสก่อนไดโนเสาร์ตัวสุดท้าย เช่นไทแรนโนซอรัสและไทรเซอราทอปส์ เมื่อเปรียบเทียบกับลูกพี่ลูกน้องของโมซาซอร์บางตัวที่สามารถเติบโตได้สูงถึง 40 ฟุต สปีชีส์นี้มีขนาดค่อนข้างเล็ก ประมาณ 3 เมตรหรือยาว 10 ฟุต การค้นพบที่ไม่เหมือนใครในลำห้วยในเมือง Mukawa ทางตอนเหนือของ ญี่ปุ่น เผยให้เห็นว่าพวกมันสามารถตั้งรกรากได้ทั่วทั้งซีกโลกเหนือ "การค้นพบก่อนหน้านี้ของโมซาซอร์ที่หายากนี้เกิดขึ้นตามชายฝั่งตะวันออกของอเมริกาเหนือ ชายฝั่งแปซิฟิกของอเมริกาเหนือ ยุโรป และแอฟริกาเหนือ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เติมเต็มช่องว่างระหว่างตะวันออกกลางและแปซิฟิกตะวันออก" อธิบาย Konishi สมาชิกของทีมวิจัยที่เป็นตัวแทนจาก Royal Tyrrell Museum of Palaeontology (แคนาดา), University of Alberta, Brandon University, Hobetsu Museum (Japan), Fukuoka University และเมือง Mukawa เนื่องจากซากดึกดำบรรพ์นี้ได้รับการเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี สิ่งมีชีวิตดังกล่าวจึงเปิดเผยว่ามันมีการมองเห็นด้วยกล้องสองตา ดวงตาของมันอยู่ที่ด้านหน้าของใบหน้า ทำให้สามารถรับรู้เชิงลึกได้ นี่เป็นการค้นพบใหม่สำหรับฟอสซิลชนิดนี้ การค้นพบนี้เผยให้เห็นว่าโครงสร้างตาของโมซาซอร์ที่เล็กกว่าเหล่านี้แตกต่างจากลูกพี่ลูกน้องที่ใหญ่กว่า ซึ่งมีตาอยู่ทั้งสองข้างของหัวโต เช่น โครงสร้างตาของม้า ตาและหัวของโมซาซอร์ที่ใหญ่กว่านั้นมีรูปร่างเพื่อให้ว่ายน้ำคล่องตัวหลังจากล่าเหยื่อ ซึ่งรวมถึงปลา เต่า และแม้แต่โมซาซอร์ขนาดเล็ก Konishi กล่าวว่า"ดวงตาที่มองไปข้างหน้าของPhosphorosaurus ให้การรับรู้เชิงลึกในการมองเห็น และเป็นเรื่องปกติในนกล่าเหยื่อและสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่กินสัตว์อื่น ๆ ซึ่งอาศัยอยู่ในหมู่พวกเราในปัจจุบัน" Konishi กล่าว "แต่เรารู้อยู่แล้วว่าโมซาซอร์ส่วนใหญ่เป็นสัตว์นักล่าตามสิ่งที่เรารู้ว่าพวกมันกินเหยื่อ นั่นคือ สัตว์ที่ว่ายน้ำ ตรงกันข้าม โมซาซอร์ขนาดเล็กเหล่านี้ เช่น ฟอสฟอรัส นั้นว่ายน้ำไม่เก่งเท่ากับสัตว์รุ่นราวคราวเดียวกัน เนื่องจากตีนกบและครีบหางของพวกมันไม่เก่งพอๆกัน ที่พัฒนา." เป็นผลให้ Konishi กล่าวว่าเชื่อว่าสัตว์เลื้อยคลานทะเลขนาดเล็กเหล่านี้ถูกล่าในเวลากลางคืน เช่นเดียวกับนกเค้าแมวเมื่อเทียบกับนกล่าเหยื่อในเวลากลางวันเช่นนกอินทรี การมองเห็นด้วยสองตาในสัตว์กลางคืนจะเพิ่มจำนวนตัวรับแสงเป็นสองเท่าเพื่อตรวจจับแสง และเช่นเดียวกับนกฮูกที่มีดวงตาที่โตมากเพื่อป้อนพลังงานให้กับตัวรับแสง โมซาซอร์ที่ตัวเล็กกว่าจะเผยเบ้าตาที่ใหญ่มาก นอกจากนี้ เนื่องจากมีการพบซากดึกดำบรรพ์ของปลาตะเกียงและสัตว์คล้ายปลาหมึกในช่วงปลายยุคครีเทเชียสทางตอนเหนือของญี่ปุ่น และเนื่องจากปลาตะเกียงในปัจจุบันนั้นเรืองแสงได้ นักวิจัยจึงเชื่อว่าฟอสฟอรัสอาจเจาะจงไปที่ปลาและปลาหมึกเรืองแสงในเวลากลางคืนในขณะที่พวกมัน ลูกพี่ลูกน้องใต้น้ำที่ใหญ่กว่าถูกล่าในเวลากลางวัน "ถ้าโมซาซอร์ตัวใหม่นี้เป็นนักล่าที่นั่งรออยู่ในความมืดมิดของท้องทะเล และสามารถตรวจจับแสงของสัตว์อื่นๆ เหล่านี้ได้ นั่นคงจะเป็นช่องทางที่สมบูรณ์แบบในการอยู่ร่วมกับโมซาซอร์ที่เป็นที่รู้จักมากกว่า" โคนิชิกล่าว เพียรรักษา ซากดึกดำบรรพ์นี้ถูกค้นพบครั้งแรกในปี 2009 ในลำธารเล็กๆ ทางตอนเหนือของญี่ปุ่น การเปิดเผยสิ่งที่อยู่ภายในเมทริกซ์ในขณะที่ปกป้องฟอสซิลนั้นเป็นกระบวนการที่อุตสาหะซึ่งเกิดขึ้นที่พิพิธภัณฑ์ Hobetsu ในเมือง Mukawa ก้อนเนื้อที่เป็นหินปูนจะถูกจุ่มในตอนกลางคืนในกรดพิเศษ จากนั้นล้างให้สะอาดในวันรุ่งขึ้น เนื่องจากกระบวนการที่ใช้เวลานานถึง 2 ปีทำให้กระดูกหลุดออกจากเมทริกซ์ เพื่อปกป้องซากดึกดำบรรพ์ต่อไป มีการหล่อแบบพิเศษจากกระดูกเพื่อให้นักวิจัยสามารถประกอบชิ้นส่วนเข้าด้วยกันโดยไม่ทำลายซากดึกดำบรรพ์ "มันได้รับการเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดีจนผิดปกติ เมื่อแยกกระดูกกะโหลกศีรษะที่ยุ่งเหยิงออกจากกัน เราก็สามารถสร้างกะโหลกศีรษะที่สมบูรณ์แบบได้ ยกเว้นส่วนที่สามส่วนหน้าของจมูก" โคนิชิกล่าว "นี่ไม่ใช่การสร้างภาพเสมือนจริงขึ้นใหม่โดยใช้ซอฟต์แวร์คอมพิวเตอร์ แต่เป็นการสร้างใหม่ทางกายภาพที่กลับมามีชีวิตอีกครั้งเพื่อแสดงรายละเอียดที่น่าประหลาดใจและสภาพที่สวยงามไม่บิดเบี้ยว" การวิจัยในอนาคต Konishi กล่าวว่าการวิจัยในอนาคตจะตรวจสอบว่า mosasaur ใหม่นี้เหมาะสมกับสายเลือดวิวัฒนาการของ mosasaurs อย่างไร