ให้ความรู้เกี่ยวกับยุง

การวิจัยเชิงทดลองที่ดำเนินการใน Sant Cugat del Vallès และ Rubí ซึ่งประสานงานโดยนักวิจัยจาก UAB ได้ประเมินประสิทธิภาพของกลยุทธ์ต่างๆ เพื่อลดจำนวนประชากรยุงเสือ ( Aedes albopictus ) การวิจัยเริ่มขึ้นในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551 การวิจัยมุ่งเน้นไปที่การตรวจสอบไข่ที่พบในกับดักทดลองขนาดเล็ก นักวิจัยสังเกตว่าเป็นครั้งแรกที่จำนวนไข่ลดลงหลังจากใช้มาตรการ กลยุทธ์เริ่มต้นด้วยการเยี่ยมชมพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบซึ่งเจ้าของได้รับแจ้งเกี่ยวกับมาตรการป้องกันและบอกถึงความสำคัญของการกำจัดน้ำนิ่งที่สะสมในสวนหรือนอกชาน ขั้นตอนต่อไป ได้แก่ การใช้ยาฆ่าแมลงกับปลั๊กไฟ ถังเก็บน้ำและท่อระบายน้ำเพื่อกำจัดลูกน้ำ และการนำพืชพันธุ์ออกจากสวนสาธารณะและสวนเพื่อกำจัดยุงตัวเต็มวัย มาตรการขั้นสุดท้ายมุ่งเน้นไปที่การทำความสะอาดขยะหรือเศษซากทั้งหมดในพื้นที่ซึ่งอาจเอื้อต่อการแพร่พันธุ์ของยุง นักวิจัยตรวจสอบบ้านกว่า 3,000 หลังและสัมภาษณ์ผู้คนเกือบ 700 คน เพื่อแสดงให้เห็นถึงประสิทธิภาพของการบำบัดกำจัดเชื้อ นักวิจัยได้เฝ้าติดตามจำนวนไข่ที่ฝากไว้ในกับดักง่ายๆ ซึ่งประกอบด้วยไม้ชิ้นเล็กๆ ที่วางอยู่ในแก้วน้ำ กับดักเหล่านี้เลียนแบบสภาพที่พบบนรถบรรทุกต้นไม้ ซึ่งแต่เดิม ยุง แพร่พันธุ์ในป่าของเอเชีย งานวิจัยที่ตีพิมพ์ในTransactions of the Royal Society of Tropical Medicine and Hygieneแสดงให้เห็นเป็นครั้งแรกในยุโรปว่าไข่ในพื้นที่ที่ได้รับการบำบัดลดลงอย่างมากเมื่อเทียบกับพื้นที่ควบคุมที่ไม่มีการใช้มาตรการกำจัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งจำนวนไข่ในบริเวณที่ทำการรักษาลดลงมากกว่าครึ่ง Aedes albopictusมีถิ่นกำเนิดในป่าของเอเชีย โดยตรวจพบเป็นครั้งแรกในสเปนที่ Sant Cugat del Vallès ในฤดูร้อนปี 2547 และจากจุดนั้นยุงก็เริ่มขยายพันธุ์อย่างรวดเร็วไปยังภูมิภาคอื่นๆ ของ Catalonia ปัจจุบันยุงเสือสามารถพบได้ในเขตเทศบาล 119 แห่งและส่งผลกระทบต่อผู้คนประมาณห้าล้านคนในแคว้นกาตาลุญญาทั้งหมด แม้ว่าความรำคาญที่เกิดจากยุงเหล่านี้จะพิสูจน์ให้เห็นถึงความพยายามในการกำจัดพวกมัน แต่งานวิจัยนี้อิงจากผลกระทบของแมลงที่เป็นพาหะของการติดเชื้ออาร์โบไวรัส เช่น ไข้เลือดออก ไข้เหลือง เป็นต้น ยุงลายเสือเอเชียคือ แมลงชนิดแรกในสเปนสามารถแพร่เชื้อโรคเขตร้อนเหล่านี้ได้ และการมาถึงของมันแสดงถึงการเปลี่ยนแปลงกระบวนทัศน์ ความเสี่ยงในการแพร่กระจายโรคประเภทนี้ในยุโรปในตอนแรกถือว่าต่ำ แต่เป็นไปได้ ในฤดูร้อนปี 2550 มีการระบาดของโรคไข้ชิคุนกุนยาในอิตาลี โดยมีผู้ป่วย 200 คนล้มป่วยเพราะยุงกัด มีรายงานผู้ป่วยไข้เลือดออกประปรายในฝรั่งเศส ดังนั้น การวิจัยจึงเสนอรูปแบบการแทรกแซงเพื่อควบคุมแมลงชนิดนี้และใช้มาตรการเพื่อต่อสู้กับภัยคุกคามทางสาธารณสุขนี้