รถไฟใต้ดิน

รถไฟใต้ดินเรียกอีกอย่างว่าใต้ดินรถไฟใต้ดินหรือรถไฟใต้ดินระบบรถไฟใต้ดินที่ใช้ในการขนส่งผู้โดยสารจำนวนมากภายในเขตเมืองและชานเมือง รถไฟใต้ดินมักจะสร้างใต้ถนนในเมืองเพื่อความสะดวกในการก่อสร้าง แต่อาจใช้ทางลัดและบางครั้งต้องลอดใต้แม่น้ำ ส่วนที่อยู่นอกระบบมักจะโผล่ขึ้นมาเหนือพื้นดิน กลายเป็น ทางรถไฟ ธรรมดาหรือเส้นทางขนส่งมวลชนยกระดับ รถไฟใต้ดินมักประกอบด้วยรถหลายคันที่ทำงานในระบบหลายหน่วย ขยายระบบรถไฟใต้ดินของมิวนิก ขยายระบบ รถไฟใต้ดิน ของมิวนิกดูวิดีโอทั้งหมดสำหรับบทความนี้ มีการเสนอระบบรถไฟใต้ดินระบบแรกสำหรับลอนดอนโดยชาร์ลส์ เพียร์สัน ทนายความของเมือง ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของแผนการปรับปรุงเมืองไม่นานหลังจากการเปิดใช้อุโมงค์เทมส์ในปี พ.ศ. 2386 หลังจากการอภิปราย 10 ปี รัฐสภาอนุญาตให้ก่อสร้างรถไฟใต้ดินระยะทาง 3.75 ไมล์ (6 กม.) ระหว่างเมืองฟาร์ริงดอน ถนนและถนนบิชอปแพดดิงตั้น ทำงานบนรถไฟหลวงเริ่มขึ้นในปี พ.ศ. 2403 โดยวิธีการตัดและปิด —นั่นคือการทำร่องลึกข้างถนน ก่ออิฐด้านข้าง ทำคานหรืออิฐโค้งสำหรับหลังคา แล้วบูรณะถนนด้านบน. เมื่อวันที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2406 สายเปิดโดยใช้หัวรถจักร ไอน้ำที่เผาโค้กและต่อมาคือถ่านหิน แม้จะมีควันกำมะถันที่ปล่อยออกมาจากหัวรถจักรแต่ขบวนรถก็ประสบความสำเร็จจากการเปิดตัว โดยบรรทุกผู้โดยสารได้ 9.5 ล้านคนในปีแรกของการมีอยู่ ในปี 1866 City of Londonและ Southwark Subway Company (ต่อมาคือ City and South London Railway) เริ่มทำงานในสาย "tube" โดยใช้เกราะป้องกัน อุโมงค์ที่พัฒนาโดย JH Greathead