ให้ความรู้เกี่ยวกับนก

ทีมงานพบว่าผลกระทบร้ายแรงต่อนกป่าและการเปลี่ยนจากการติดเชื้อตามฤดูกาลเป็นตลอดทั้งปีเป็นสัญญาณการเปลี่ยนแปลงที่เป็นอันตรายของไข้หวัดนกในสหรัฐอเมริกา พวกเขาสรุปได้ว่ามีความจำเป็นเร่งด่วนในการประสานงานที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในระดับชาติและระดับภูมิภาคเพื่อจัดการ การแพร่กระจายของโรคที่แพร่กระจายไปทั่วเขตอำนาจศาลและสาขาวิชา ทีมงานยังเสนอแนะว่าเชื้อ H5N1 มีแนวโน้มที่จะเป็นโรคเฉพาะถิ่น ซึ่งอาจก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อความมั่นคงทางอาหารและเศรษฐกิจ บทความนี้ตีพิมพ์เมื่อ วันที่ 19 เมษายน 2023 ในวารสารConservation Biology "เรารับมือกับโรคไข้หวัดนกที่ก่อโรคในระดับต่ำในอุตสาหกรรมสัตว์ปีกมานานหลายทศวรรษ แต่สิ่งนี้แตกต่างออกไป" Jennifer Mullinax ผู้ช่วยศาสตราจารย์ใน UMD Department of Environmental Science & Technology และผู้ร่วมวิจัยกล่าว โรคที่ทำให้เกิดโรคต่ำนั้นติดต่อได้น้อยกว่าและง่ายต่อการบรรจุมากกว่าพันธุ์ที่ทำให้เกิดโรคสูง มัลลิแน็กซ์กล่าวว่า "ไวรัสที่ทำให้เกิดโรคสูงนี้กำลังกวาดล้างทุกสิ่งในจำนวนที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน" "เอกสารนี้แสดงให้เห็นว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน และอธิบายถึงสิ่งที่เราคิดว่ากำลังจะมาถึง มันเป็นเสียงเรียกร้องให้วางอาวุธโดยบอกว่า เราไม่สามารถจัดการเรื่องนี้จากไซโลส่วนตัวของเราได้ หน่วยงานรัฐบาลกลาง หน่วยงานของรัฐ ภาคการเกษตร และการจัดการสัตว์ป่า เราทุกคนจะต้องจัดการกับเรื่องนี้ด้วยกัน เพราะเราไม่สามารถที่จะไม่ทำ" ข้อสรุปของทีมอิงจากการวิเคราะห์แหล่งข้อมูลที่แตกต่างกัน 5 แหล่ง ซึ่งให้ข้อมูลเกี่ยวกับอุบัติการณ์ของโรคไข้หวัดนกที่ก่อให้เกิดโรคสูงในนกป่าและสัตว์ปีก โดยเน้นที่สหรัฐอเมริกาและแคนาดา รวมถึงฐานข้อมูลทั่วโลกตั้งแต่ปี 2557 ถึงต้นปี 2566 ข้อมูลแสดงความก้าวหน้าของเชื้อ H5N1 ที่ทำให้เกิดโรคสูงเมื่อแพร่กระจายจากทวีปยูเรเซียไปยังสหรัฐอเมริกา ซึ่งมีการบันทึกไว้ครั้งแรกในปลายปี 2564 ภายในเดือนตุลาคม 2565 โรคนี้ส่งผลให้มีรายงานนกป่าตายจำนวนมาก 31 ตัว คิดเป็นประมาณ 33,504 ตัวที่ตรวจพบนกป่า ในสหรัฐอเมริกาและแคนาดา นอกจากนี้ สัตว์ปีกในประเทศมากกว่า 58 ล้านตัวติดเชื้อหรือต้องกำจัดเพื่อจำกัดการแพร่กระจายของเชื้อในสหรัฐอเมริกา และ 7 ล้านตัวในแคนาดา ในปี พ.ศ. 2558 การระบาดของเชื้อ H5N8 ที่ทำให้เกิดโรคสูงในสหรัฐอเมริกานำไปสู่การฆ่าสัตว์ปีก 50 ล้านตัว แต่โรคนี้ถูกกำจัดให้หมดสิ้นในอเมริกาเหนือในปีเดียวกันนั้น เนื่องจากไม่ส่งผลกระทบร้ายแรงต่อ นก ป่า ซึ่งทำให้การกักกันสัตว์ปีกทำได้ค่อนข้างง่าย แต่ H5N1 ก่อให้เกิดความท้าทายใหม่ Johanna Harvey นักวิจัยหลังปริญญาเอกของ UMD และผู้เขียนนำรายงานกล่าวว่า "ต่างจาก H5N8 ตรงที่โรคนี้ส่งผลกระทบอย่างมากต่อนกป่า" "เป็นการยากที่จะประเมินจำนวนนกที่ได้รับผลกระทบอย่างแท้จริงจากประชากรในป่า แต่เรากำลังเห็นผลกระทบของโรคอย่างมากในนกแร็พเตอร์ นกทะเล และนกทำรัง และตอนนี้เรามีจำนวนสัตว์ปีกที่สูญเสียจากไข้หวัดนกมากที่สุด ดังนั้นนี่คือ สถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด" ข้อมูลยังแสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงจากโรคตามฤดูกาลเป็นโรคตลอดทั้งปี การระบาดของโรคไข้หวัดนกก่อนหน้านี้ ไม่ว่าจะเป็นไวรัสก่อโรคระดับต่ำที่มีถิ่นกำเนิดในสหรัฐฯ หรือ H5N8 ที่ก่อโรคสูงในปี 2558 โดยทั่วไปจะเกิดขึ้นในฤดูใบไม้ร่วง ซึ่งหมายความว่าเกษตรกรสามารถเตรียมพร้อมสำหรับการระบาดตามฤดูกาล คัดฝูงสัตว์เพื่อหยุดการแพร่กระจายของโรค และ มีเวลาเกือบหนึ่งปีเต็มในการฟื้นตัวจากการขาดทุน แต่ไวรัสชนิดใหม่นี้ปรากฏอยู่ตลอดทั้งปี โดยพบโรคระบาดในนกป่าและสัตว์ปีกในช่วงฤดูร้อนทั้งในฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง แม้ว่าการประกาศโรคเฉพาะถิ่นเป็นกระบวนการที่ซับซ้อน ผู้เขียนงานวิจัยเสนอว่า สหรัฐฯ น่าจะทำตามรูปแบบที่เห็นในยุโรป ซึ่งโรคไข้หวัดนกที่ก่อให้เกิดโรคสูงนั้นได้รับการปฏิบัติเหมือนโรคประจำถิ่นแทนที่จะเป็นสิ่งที่สามารถกำจัดให้สิ้นซากได้ ทีมวิจัยแนะนำแนวทางการจัดการตามวิธีการที่เรียกว่า การตัดสินใจเชิงโครงสร้าง ซึ่งเป็นไปตามกระบวนการเฉพาะเจาะจงในการระบุและรวบรวมบุคคลที่เกี่ยวข้องที่มีความสนใจ ความเชี่ยวชาญ หรือมีส่วนได้ส่วนเสียในปัญหา แยกแยะสิ่งที่ไม่รู้จากปัจจัยที่ทราบ และสร้างการวัดผลได้ เป้าหมายและการกระทำที่มีผลเชิงปริมาณ กระบวนการนี้เหมือนกับการจัดการกับการแพร่ระบาดของมนุษย์ "วิทยาศาสตร์การตัดสินใจที่ดีคือสิ่งที่คุณทำเมื่อคุณไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป" มัลลิแน็กซ์ ผู้สอนวิทยาศาสตร์การตัดสินใจกล่าว "นี่เป็นไวรัสสายพันธุ์ใหม่สำหรับนกในอเมริกาเหนือ ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้ว่าระบบภูมิคุ้มกันของพวกมันจะปรับตัวได้หรือไม่ หรือต้องใช้เวลานานแค่ไหน หรือมันจะมีลักษณะอย่างไร เราจะนำเงินของเราไปใช้ประโยชน์สูงสุดจากที่ใด? ? เราจะติดตามมันในนกป่าได้อย่างไร เราทดสอบน้ำหรือดินไหม อะไรเป็นตัวกระตุ้นให้เกิดการกระทำต่างๆ และเราจะวัดได้อย่างไรว่าเราประสบความสำเร็จหรือไม่ การตัดสินใจเหล่านี้ต้องทำในหลายระดับ" เอกสารสรุปตัวอย่างของตัวกระตุ้นที่เป็นไปได้สำหรับการดำเนินการ ระบุผู้มีอำนาจตัดสินใจที่เกี่ยวข้องที่จำเป็นในการประสานงานการตอบสนองและความท้าทายที่อาจเกิดขึ้น นักวิจัยหวังว่างานของพวกเขาจะนำผู้เล่นหลักมาที่โต๊ะเพื่อพิจารณาขั้นตอนต่อไป