อธิบายเกี่ยวกับจีพีเอส

ระบบซึ่งอาศัยการหลอมรวมทางประสาทสัมผัสได้รับการออกแบบและพัฒนาร่วมกันโดยกลุ่มปัญญาประดิษฐ์ประยุกต์ (GIAA - Grupo de Inteligencia Aplicada Artificial) และห้องปฏิบัติการข่าวกรองระบบ (LSI - Laboratorio de Sistemas Inteligentes) ที่ UC3M เครื่องต้นแบบรวมเอาสัญญาณ GPS ทั่วไปกับเซ็นเซอร์อื่นๆ (มาตรวัดความเร่งและไจโรสโคป) เพื่อลดส่วนต่างของข้อผิดพลาดในการระบุตำแหน่ง David Martín, a นักวิจัยที่ LSI ส่วนต่างของข้อผิดพลาดของ GPS เชิงพาณิชย์ เช่น ที่ใช้ในรถยนต์ คือประมาณ 15 เมตรในทุ่งโล่ง ซึ่งเครื่องรับสามารถมองเห็นได้กว้างจากดาวเทียม อย่างไรก็ตาม ในเขตเมือง การกำหนดตำแหน่งของยานพาหนะอาจคลาดเคลื่อนได้มากกว่า 50 เมตร เนื่องจากสัญญาณที่กระดอนออกจากสิ่งกีดขวาง เช่น อาคาร ต้นไม้ หรือถนนแคบ เป็นต้น ในบางกรณี เช่น ในอุโมงค์ การสื่อสารจะขาดหายไป ซึ่งเป็นอุปสรรคต่อแอปพลิเคชันของ GPS ในการเข้าถึงระบบขนส่งอัจฉริยะ ซึ่งต้องการการรักษาความปลอดภัยระดับสูง “การใช้งานในอนาคตที่จะได้รับประโยชน์จากเทคโนโลยีที่เรากำลังพัฒนาอยู่นี้ ได้แก่ การทำงานร่วมกันในการขับขี่ การหลบหลีกอัตโนมัติเพื่อความปลอดภัยของคนเดินถนน ยานพาหนะไร้คนขับ หรือระบบเตือนการชนแบบร่วมมือกัน” นักวิทยาศาสตร์ให้ความเห็น ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดที่นำเสนอโดย GPS เชิงพาณิชย์ในเขตเมืองคือการสูญเสียสัญญาณดาวเทียมทั้งหมด "สิ่งนี้เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่ผู้รับเชิงพาณิชย์แก้ปัญหาได้บางส่วนโดยใช้แผนที่เมืองที่พยายามระบุตำแหน่งของยานพาหนะในจุดโดยประมาณ" David Martínให้ความเห็น "อุปกรณ์เหล่านี้" เขากล่าวต่อ "สามารถระบุให้คนขับทราบว่าเขา/เธออยู่ที่ไหน แต่ไม่สามารถใช้เป็นแหล่งข้อมูลในระบบขนส่งอัจฉริยะได้เหมือนที่เราอ้างถึง" อย่างไรก็ตาม ในกรณีของรถต้นแบบใหม่ที่พวกเขาพัฒนาขึ้น พวกเขาสามารถรับประกันตำแหน่งของรถได้ในระยะ 1 หรือ 2 เมตรในเมือง การรวมกันของเซ็นเซอร์ องค์ประกอบพื้นฐานที่ประกอบกันเป็นระบบนี้คือ จีพีเอส และ Inertial Measurement Unit (IMU) ที่มีต้นทุนต่ำ อุปกรณ์หลังนี้รวมมาตรความเร่งสามตัวและไจโรสโคปสามตัวเพื่อวัดการเปลี่ยนแปลงของความเร็วและการหลบหลีกที่ดำเนินการโดยยานพาหนะ จากนั้นทุกอย่างจะเชื่อมต่อกับคอมพิวเตอร์ที่มีแอปพลิเคชันที่รวมข้อมูลและแก้ไขข้อผิดพลาดในพิกัดทางภูมิศาสตร์ Enrique Martí จาก GIAA ของ UC3M อธิบายว่า "ซอฟต์แวร์นี้ใช้สถาปัตยกรรมที่ใช้ข้อมูลบริบทและอัลกอริทึมอันทรงพลัง (เรียกว่า Unscented Kalman Filter) ที่กำจัดความเบี่ยงเบนที่เกิดขึ้นทันทีจากการลดลงของสัญญาณที่ได้รับจากเครื่องรับ GPS หรือทั้งหมด หรือการสูญเสียบางส่วนของดาวเทียม" ขณะนี้นักวิจัยมีต้นแบบที่สามารถติดตั้งกับยานพาหนะประเภทใดก็ได้ ในความเป็นจริงแล้ว รถคันนี้กำลังทำงานบน IVVI (Intelligent Vehicle based on Visual Information) ซึ่งเป็นรถจริงที่กลายเป็นแพลตฟอร์มสำหรับการวิจัยและการทดลองสำหรับอาจารย์และนักศึกษาของมหาวิทยาลัย วัตถุประสงค์ของนักวิจัยจาก LSI และ UC3M ที่กำลังพัฒนา "รถอัจฉริยะ" คันนี้คือสามารถจับภาพและตีความข้อมูลทั้งหมดที่มีอยู่บนท้องถนน และข้อมูลที่เราใช้ขณะขับรถ ในการทำเช่นนี้ พวกเขากำลังใช้กล้องออปติคัล อินฟราเรด และเลเซอร์เพื่อตรวจจับว่าเรากำลังข้ามเส้นบนถนนหรือไม่ หรือมีคนเดินถนนในเส้นทางของรถหรือไม่ รวมทั้งปรับความเร็วของเราให้เข้ากับสัญญาณไฟจราจรและแม้กระทั่งเพื่อวิเคราะห์ ระดับความง่วงของคนขับแบบเรียลไทม์ ขั้นตอนต่อไปที่นักวิจัยเหล่านี้ตั้งใจจะทำคือการวิเคราะห์ความเป็นไปได้ในการพัฒนาระบบที่ใช้เซ็นเซอร์ที่มีอยู่ในสมาร์ทโฟน เนื่องจากโทรศัพท์อัจฉริยะมีเซ็นเซอร์มากกว่าสิบตัว เช่น มาตรความเร่ง ไจโรสโคป แมกนีโตมิเตอร์ , GPS และกล้อง นอกเหนือจากการสื่อสาร WiFi, Bluetooth หรือ GSM เป็นต้น "ตอนนี้เรากำลังเริ่มทำงานเพื่อรวมระบบฟิวชันข้อมูลนี้เข้ากับโทรศัพท์มือถือ" เอ็นริเก มาร์ตีเผย "เพื่อให้สามารถรวมการวัดทั้งหมดที่มาจากเซ็นเซอร์เพื่อให้ได้ผลลัพธ์เดียวกันกับที่เราได้ ตอนนี้ แต่ด้วยต้นทุนที่ถูกกว่ามาก เนื่องจากเป็นสิ่งที่เกือบทุกคนสามารถพกติดกระเป๋าไปได้"