เรดาร์

เอกสารเกี่ยวกับการล่าถอยอย่างรวดเร็วและไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนของธารน้ำแข็ง Pope, Smith และ Kohler ในทะเล Amundsen ของ West Antarctica มีรายละเอียดอยู่ในบทความที่ตีพิมพ์ในNature Geosciences "ต้องขอบคุณดาวเทียมเรดาร์รุ่นใหม่ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เราสามารถเห็นอัตราการล่าถอยเร็วกว่าที่สังเกตได้ในบรรดาธารน้ำแข็งทั่วโลก นั่นเป็นสัญญาณเตือนว่าสิ่งต่างๆ ไม่สงบนิ่ง ไม่คงที่เลย สิ่งนี้อาจรุนแรง ผลกระทบต่อสมดุลของระบบธารน้ำแข็งทั้งหมดในบริเวณนี้” นักวิทยาศาสตร์เรดาร์ Pietro Milillo ผู้ช่วยศาสตราจารย์ด้านวิศวกรรมโยธาของ UH และผู้เขียนนำบทความกล่าว ในการศึกษาข้อมูลระหว่างประเทศอย่างต่อเนื่องที่รวบรวมผ่านดาวเทียม TanDEM-X และ COSMO-SkyMed นั้น Milillo เข้าร่วมโดยนักวิจัยและนักวิทยาศาสตร์แห่งมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียเออร์ไวน์จากหน่วยงานอวกาศแห่งชาติสามแห่ง ได้แก่ NASA, German Aerospace Center (DLR) และองค์การอวกาศอิตาลี (อ.ส.). ทีมวิจัยวางแผนที่จะขยายความเข้าใจทางวิทยาศาสตร์ที่ได้รับจากธารน้ำแข็ง Pope, Smith และ Kohler ที่มีขนาดค่อนข้างเล็กและมีการศึกษาน้อยไปยังเพื่อนบ้านแอนตาร์กติกาตะวันตกขนาดยักษ์และเปราะบาง ธารน้ำแข็ง Thwaites และ Pine Island ตลอดจนระบบธารน้ำแข็งแอนตาร์กติกทั้งหมด “ปัญหาคือเราพบอัตราการล่าถอยที่สูง สูงจนเราเห็นว่าธารน้ำแข็งขนาดเล็กทั้งสามนี้สามารถยึดแอ่งน้ำจากธารน้ำแข็ง Thwaites ที่อยู่ใกล้เคียงได้ ซึ่งจะทำให้ Thwaites สูญเสียมวลมากขึ้น” Milillo กล่าว "ในแอนตาร์กติกา ธารน้ำแข็งไม่ได้ละลายเพราะมีปฏิสัมพันธ์กับดวงอาทิตย์ แต่ละลายเพราะเร่งความเร็วและฉีดน้ำแข็งเข้าไปในมหาสมุทรมากขึ้น นั่นเป็นหนึ่งในกลไกหลักของการสูญเสียมวล" ที่จุดใต้สุดของโลก ขั้วโลกใต้อยู่ในความมืดเกือบตลอดทั้งปี สภาพอากาศที่รุนแรงทำให้นักวิจัยสามารถเยี่ยมชมได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ เท่านั้น ซึ่งเป็นการจำกัดการวิจัยของพวกเขา (Milillo ชี้ให้เห็นว่าทวีปแอนตาร์กติกานั้นห่างไกลเสียเหลือเกิน จนบ่อยครั้งที่มนุษย์ที่ใกล้ที่สุดมักเป็นนักบินอวกาศที่โคจรรอบโลกบนสถานีอวกาศนานาชาติ) " เรดาร์ เหมาะสำหรับการใช้งานเหล่านั้น ข้อดีของเรดาร์คือสามารถทะลุทะลวงก้อนเมฆได้ สามารถดูได้ในทุกสภาพอากาศ อีกทั้งยังเป็นเซ็นเซอร์แบบแอคทีฟ ดังนั้นเราจึงไม่ต้องพึ่งพาแสงจากดวงอาทิตย์" เขาพูดว่า. "ในอดีต เราจำเป็นต้องรอหลายปีเพื่อรวบรวมข้อมูลที่เป็นประโยชน์ให้เพียงพอ ด้วยเหตุผลดังกล่าว เราจึงสามารถสังเกตได้เฉพาะแนวโน้มระยะยาว ตอนนี้เราสามารถดูการถอยกลับเป็นรายเดือนและสามารถเก็บรายละเอียดในระดับใหม่ได้ ซึ่งจะช่วยปรับปรุงแบบจำลองของธารน้ำแข็ง และปรับปรุงการประมาณการการเพิ่มขึ้นของระดับน้ำทะเลของเราในที่สุด" มิิลโลกล่าว ในบรรดาการวัดรายเดือนนั้น ทีมงานจะวัดการเปลี่ยนแปลงระดับความสูงทุก 2 สัปดาห์เพื่อประเมินการถอยกลับที่แนวกราวด์ของธารน้ำแข็ง ซึ่งเป็นขอบเขตด้านล่างของธารน้ำแข็งที่แผ่นดินน้ำแข็งบรรจบกับน้ำอุ่น สายดินมีความเสี่ยงเป็นพิเศษเนื่องจากน้ำอุ่นจะกัดชั้นน้ำแข็งที่เริ่มลอยและสามารถแตกออกได้อย่างง่ายดาย “หากน้ำแข็งทั้งหมดเหนือการลอยตัวในแอนตาร์กติกาละลาย ระดับน้ำทะเลจะสูงขึ้นโดยเฉลี่ย 58 เมตร (190 ฟุต)” มิลโลกล่าว "หากสัญญาณที่เรากำลังดูได้รับการยืนยัน ความสูญเสียจำนวนมากจากทวีปแอนตาร์กติกา รวมถึงกรีนแลนด์จะเพิ่มขึ้น เมื่อเพิ่มสูงขึ้น ระดับน้ำทะเลก็จะสูงขึ้น" "หากธารน้ำแข็งทั้งหมดเหล่านี้ละลาย น้ำทะเลจะสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว ด้วยจำนวนประชากร 267 ล้านคนทั่วโลกที่อาศัยอยู่บนบกที่สูงกว่าระดับน้ำทะเลน้อยกว่า 2 เมตร (6.6 ฟุต) อาจส่งผลให้เกิดการอพยพอย่างกะทันหัน นอกจากนี้ การทรุดตัวอาจทำให้โครงสร้างขนาดใหญ่จมลงในที่สุด สถานที่ที่เปราะบาง รวมถึงฮูสตัน" มิลิโยกล่าว "นั่นเป็นเหตุผลที่ผู้คนควรใส่ใจกับปัญหานี้ แม้ว่าจะไม่ส่งผลกระทบต่อชีวิตของพวกเขา แต่ก็จะส่งผลกระทบต่อชีวิตลูกและชีวิตหลานของพวกเขา" สำหรับตอนนี้ Milillo มุ่งความสนใจไปที่อนาคตอันใกล้ ซึ่งรวมถึงแผนการของ NASA ในปี 2566 ที่จะปล่อยดาวเทียม NISAR ซึ่งได้รับการออกแบบมาเพื่อให้ได้รับข้อมูลที่มีปริมาณมากขึ้นและบ่อยขึ้นกว่าเรดาร์รูรับแสงสังเคราะห์ที่ทันสมัยในปัจจุบัน หรือที่เรียกว่า NASA-ISRO SAR ดาวเทียมจะวัดการเปลี่ยนแปลงของระบบนิเวศ พื้นผิวแบบไดนามิก และมวลน้ำแข็ง ทำให้มิลิลโลและเพื่อนนักวิทยาศาสตร์เห็นภาพที่ชัดเจนยิ่งขึ้นของโลกที่เปลี่ยนแปลงได้ของเรา