แผ่นดินไหว

การศึกษาที่นำโดยมหาวิทยาลัยวอชิงตัน ค้นพบการไหลซึมของของเหลวอุ่นที่มีความแตกต่างทางเคมีพุ่งขึ้นจากพื้นทะเลประมาณ 50 ไมล์จากเมืองนิวพอร์ต รัฐโอเรกอน กระดาษที่ตีพิมพ์เมื่อวันที่ 25 มกราคมในScience Advancesอธิบายถึงน้ำพุใต้น้ำที่ไม่เหมือนใครซึ่งนักวิจัยตั้งชื่อว่า Pythia's Oasis จากการสำรวจพบว่าน้ำพุมีต้นกำเนิดมาจากน้ำลึก 2.5 ไมล์ใต้พื้นทะเลที่ขอบแผ่นเปลือกโลก เพื่อควบคุมความเครียดจากรอยเลื่อนนอกชายฝั่ง ทีมงานทำการค้นพบนี้ในระหว่างที่เกิดความล่าช้าเนื่องจากสภาพอากาศสำหรับการล่องเรือบนเรือ RV Thomas G. Thompson โซนาร์ของเรือแสดงให้เห็นกลุ่มฟองที่คาดไม่ถึงประมาณสามในสี่ของหนึ่งไมล์ใต้พื้นผิวมหาสมุทร การสำรวจเพิ่มเติมโดยใช้หุ่นยนต์ใต้น้ำเผยให้เห็นว่าฟองอากาศเป็นเพียงส่วนประกอบเล็กน้อยของของเหลวที่อบอุ่นและแตกต่างทางเคมีที่พุ่งออกมาจากตะกอนก้นทะเล "พวกเขาสำรวจไปในทิศทางนั้น และสิ่งที่พวกเขาเห็นไม่ใช่แค่ฟองมีเทนเท่านั้น แต่ยังมีน้ำที่พุ่งออกมาจากก้นทะเลเหมือนสายดับเพลิง นั่นคือสิ่งที่ฉันไม่เคยเห็น และด้วยความรู้ของฉันยังไม่เคยมีใครสังเกตเห็นมาก่อน" ผู้ร่วมกล่าว ผู้เขียน Evan Solomon รองศาสตราจารย์ด้านสมุทรศาสตร์ UW ซึ่งศึกษาธรณีวิทยาก้นทะเล คุณลักษณะนี้ถูกค้นพบโดยผู้เขียนคนแรก Brendan Philip ซึ่งทำงานเป็นนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาของ UW และปัจจุบันทำงานเป็นที่ปรึกษาด้านนโยบายของทำเนียบขาว การสังเกตจากการล่องเรือครั้งต่อมาแสดงให้เห็นว่าของเหลวที่ออกจากพื้นทะเลมีอุณหภูมิ 9 องศาเซลเซียส (16 องศาฟาเรนไฮต์) ที่อุ่นกว่าน้ำทะเลโดยรอบ การคำนวณแนะนำว่าของเหลวนั้นมาจาก Cascadia megathrust โดยตรง ซึ่งมีอุณหภูมิประมาณ 150 ถึง 250 องศาเซลเซียส (300 ถึง 500 องศาฟาเรนไฮต์) รอยซึมใหม่ไม่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมทางธรณีวิทยาที่หอสังเกตการณ์พื้นทะเลในบริเวณใกล้เคียงที่เรือกำลังมุ่งหน้าไป โซโลมอนกล่าว แต่เกิดขึ้นใกล้กับรอยเลื่อนแนวดิ่งที่ตัดผ่าน Cascadia Subduction Zone ขนาดใหญ่ รอยเลื่อนแบบสไตรค์สลิป (Strike-Slip Fault) เหล่านี้คือส่วนที่เปลือกโลกและตะกอนเลื่อนผ่านกัน เกิดขึ้นเนื่องจากแผ่นเปลือกโลกกระทบแผ่นพื้นทวีปเป็นมุม ทำให้เกิดความเครียดบนแผ่นเปลือกโลกที่วางอยู่ การสูญเสียของไหลจากส่วนต่อประสานของเมกะทรัสต์นอกชายฝั่งผ่านรอยเลื่อนแบบสไตรค์สลิปเหล่านี้มีความสำคัญ เนื่องจากช่วยลดความดันของของไหลระหว่างอนุภาคตะกอน และด้วยเหตุนี้จึงเพิ่มแรงเสียดทานระหว่างแผ่นมหาสมุทรและแผ่นทวีป "เขตรอยเลื่อนเมกะทรัสต์เปรียบเสมือนโต๊ะแอร์ฮอกกี้" โซโลมอนกล่าว "ถ้าความดันของไหลสูง ก็เหมือนอากาศเปิด หมายความว่าแรงเสียดทานน้อยลงและแผ่นทั้งสองสามารถลื่นได้ ถ้าความดันของของไหลต่ำลง แผ่นทั้งสองจะล็อก นั่นคือเวลาที่ความเครียดจะก่อตัวขึ้น" โซโลมอนกล่าวว่าของเหลวที่ปล่อยออกมาจากโซนความผิดนั้นเหมือนกับการรั่วไหลของน้ำมันหล่อลื่น นั่นเป็นข่าวร้ายสำหรับอันตรายจาก แผ่นดินไหว : สารหล่อลื่นน้อยลงหมายความว่าความเครียดสามารถสร้างความเสียหายต่อแผ่นดินไหวได้ โซโลมอนกล่าวว่า นี่เป็นเว็บไซต์ประเภทแรกที่รู้จัก เขาเสริมว่าอาจมีจุดซึมของของเหลวที่คล้ายกันในบริเวณใกล้เคียง แม้ว่าจะตรวจจับได้ยากจากพื้นผิวมหาสมุทร การรั่วไหลของของไหลจำนวนมากจากใจกลางโอเรกอนสามารถอธิบายได้ว่าทำไมส่วนเหนือของเขตมุดตัว Cascadia นอกชายฝั่งวอชิงตันจึงเชื่อว่าถูกล็อคหรือเชื่อมต่อแน่นหนากว่าส่วนใต้นอกชายฝั่งโอเรกอน "Pythias Oasis เป็นหน้าต่างที่หาได้ยากในการเข้าสู่กระบวนการที่อยู่ลึกลงไปในก้นทะเล และเคมีของมันบ่งชี้ว่าของเหลวนี้มาจากใกล้กับขอบแผ่นเปลือกโลก" Deborah Kelley ผู้ร่วมเขียนบทความ ศาสตราจารย์ด้านสมุทรศาสตร์ UW กล่าว "สิ่งนี้ชี้ให้เห็นว่ารอยเลื่อนในบริเวณใกล้เคียงควบคุมแรงดันของเหลวและพฤติกรรมการลื่นของเมกะทรัสต์ตามแนวเขตมุดตัวของแคสคาเดีย" โซโลมอนเพิ่งกลับจากการสำรวจเพื่อตรวจสอบของเหลวใต้พื้นทะเลนอกชายฝั่งตะวันออกเฉียงเหนือของนิวซีแลนด์ เขตมุดตัวฮิคุรังงิคล้ายกับเขตมุดตัวแคสคาเดีย แต่เกิดแผ่นดินไหวขนาดเล็กและบ่อยกว่า ซึ่งทำให้ศึกษาได้ง่ายขึ้น แต่มีโครงสร้างใต้พื้นทะเลที่แตกต่างกัน ซึ่งหมายความว่าไม่น่าจะมีของเหลวไหลซึมเหมือนที่ค้นพบในการศึกษาครั้งใหม่ โซโลมอนกล่าว