ให้ความรู้เกี่ยวกับผู้โดยสารในสนามบิน

การค้นพบนี้ตอบคำถามทั่วไปว่าสิ่งที่ทำให้ไขว้เขวของคนขับมาจากการใช้โทรศัพท์มือถือโดยเฉพาะหรือจากการสนทนาโดยทั่วไป แม้ในขณะที่ผู้ขับขี่ใช้โทรศัพท์มือถือแบบแฮนด์ฟรี ประสิทธิภาพการขับขี่ก็ยังลดลงอย่างเห็นได้ชัด "การสนทนาทางโทรศัพท์มือถือและผู้โดยสารมีความแตกต่างกันในผลกระทบต่อประสิทธิภาพของคนขับ ความแตกต่างเหล่านี้ชัดเจนในระดับปฏิบัติการ ยุทธวิธี และกลยุทธ์" นักวิจัยเขียน การศึกษาซึ่งนำโดย Frank Drews, PhD, แห่งมหาวิทยาลัย Utah ได้วิเคราะห์ประสิทธิภาพการขับรถของผู้ขับขี่ที่ส่วนใหญ่เป็นวัยรุ่น 41 คน จับคู่กับเพื่อน 41 คนที่ทำหน้าที่เป็นคู่สนทนา ทั้งสองเพศเป็นตัวแทนอย่างเท่าเทียมกัน ในแต่ละเงื่อนไขการทดลองสามเงื่อนไข (การสนทนาด้วยโทรศัพท์มือถือแบบแฮนด์ฟรี การสนทนาในรถยนต์ หรือไม่มีการสนทนา) บุคคลหนึ่งคนในแต่ละคู่จะถูกสุ่มให้เป็น "คนขับ" และอีกคนหนึ่งเป็นคู่สนทนา ผู้ขับขี่ใช้เครื่องจำลองที่ซับซ้อนซึ่งนำเสนอทางหลวงหลายเลนยาว 24 ไมล์ที่มีทางขึ้นและลง สะพานลอย และการจราจรแบบสองเลนในแต่ละทิศทาง ผู้เข้าร่วมขับรถภายใต้สภาพการไหลที่ไม่สม่ำเสมอซึ่งเลียนแบบสภาพทางหลวงจริงกับยานพาหนะอื่นๆ ตามกฎหมายจราจร การเปลี่ยนเลนและความเร็ว บริบทนี้ต้องการให้ "ผู้ขับขี่" ให้ความสนใจกับการจราจรโดยรอบ ในสภาพการสนทนาทางโทรศัพท์มือถือ คู่สนทนาของผู้ขับขี่อยู่ที่อื่น ในสภาพการสนทนาในรถ คู่หูนั่งข้างคนขับ (จำลอง) ในทั้งสองกรณี คู่สนทนาได้รับคำสั่งให้เล่าเรื่องราว "การติดต่อสื่อสาร" ที่ไม่เปิดเผยก่อนหน้านี้เกี่ยวกับช่วงเวลาที่ชีวิตของพวกเขาถูกคุกคาม ผู้ขับขี่ทุกคนได้รับคำสั่งให้ออกจากทางหลวงจำลองเมื่อพวกเขามาถึงจุดพักรถประมาณ 8 ไมล์จากจุดเริ่มต้น พาร์ทเนอร์บอกว่าคนขับมีหน้าที่นี้ ลำดับการขับรถใช้เวลาประมาณ 10 นาทีจึงจะเสร็จสิ้น คนขับคุยโทรศัพท์ขับรถแย่กว่าคนขับคุยกับ ผู้โดยสาร มาก ผู้ใช้โทรศัพท์มือถือมีแนวโน้มที่จะเบี่ยงเลนในเลนของตน รักษาระยะห่างระหว่างรถกับรถคันข้างหน้าให้มากขึ้น และมีโอกาสพลาดการไถลออกนอกทางหลวงที่บริเวณจุดพักรถมากกว่าถึง 4 เท่า การสนทนาของผู้โดยสารแทบไม่ได้รับผลกระทบทั้งสามมาตรการ ผู้เขียนกล่าวว่าปัญหาอาจเกิดจาก "การตาบอด" ที่ไม่ตั้งใจหรือการประมวลผลข้อมูลจากสภาพแวดล้อมการขับขี่ไม่เพียงพอ ผู้ใช้โทรศัพท์มือถืออาจพบว่าเป็นการยากกว่าที่จะเก็บหน่วยความจำที่ใช้งานไว้เพื่อออกจากพื้นที่พักผ่อน นักวิจัยกล่าวว่าการวิเคราะห์การสนทนาเผยให้เห็นรูปแบบที่น่าสนใจบางอย่าง เมื่อการขับรถมีความซับซ้อนมากขึ้น คนขับรถดูเหมือนจะปรับความซับซ้อนของคำพูดของพวกเขา โดยวัดจากพยางค์ต่อคำ นอกจากนี้ คนขับยังพูดคุยมากขึ้นเมื่อใช้โทรศัพท์มือถือ บางทีผู้เขียนคาดเดา เพราะพวกเขาพยายามควบคุมการสนทนาเพื่อหลีกเลี่ยงการใช้ทรัพยากรทางจิตที่จำเป็นในการฟังอีกฝ่ายจริงๆ ในขณะเดียวกัน ผู้โดยสารก็มีบทบาทอย่างแข็งขันในการสนับสนุนคนขับ โดยมักจะพูดถึงสภาพการจราจรโดยรอบ การรับรู้สถานการณ์ร่วมกันนั้นอาจเป็นประโยชน์กับผู้ขับขี่