เด็กเรียนรู้ที่จะแยกแยะความดีจากไม่ดีได้

ประมาณว่าทั่วโลก เด็กผู้หญิงอย่างน้อย 1 ใน 10 และเด็กผู้ชาย 1 ใน 20 คนเคยถูกล่วงละเมิดทางเพศในวัยเด็ก ผู้ที่ถูกล่วงละเมิดทางเพศตั้งแต่ยังเด็กจะมีโอกาสเกิดภาวะซึมเศร้า การกินผิดปกติ พฤติกรรมฆ่าตัวตาย และปัญหายาเสพติดและแอลกอฮอล์ในภายหลัง และมีแนวโน้มที่จะตกเป็นเหยื่อของการล่วงละเมิดทางเพศเมื่อเป็นผู้ใหญ่ ในหลายประเทศ เด็กได้รับการสอนวิธีรับรู้ โต้ตอบ และรายงานสถานการณ์การล่วงละเมิดผ่านโปรแกรมของโรงเรียนที่ออกแบบมาเพื่อช่วยป้องกันการล่วงละเมิดทางเพศ นักวิจัยของ Cochrane ได้ทบทวนข้อมูลจากการทดลอง 24 เรื่องที่เด็กทั้งหมด 5,802 คนเข้าร่วมโครงการป้องกันในโรงเรียนในสหรัฐอเมริกา แคนาดา จีน เยอรมนี สเปน ไต้หวัน และตุรกี โรงเรียนที่เกี่ยวข้องกับการทดลองใช้วิธีต่างๆ มากมายในการสอนเด็กเกี่ยวกับการล่วงละเมิดทางเพศ รวมถึงการสอนกฎความปลอดภัย การเป็นเจ้าของร่างกาย และบอกใครผ่านภาพยนตร์ ละคร เพลง หุ่นเชิด หนังสือ และเกม ในเด็กที่ไม่ได้รับการแทรกแซง เด็กประมาณ 4 ใน 1,000 คนเปิดเผยถึงการล่วงละเมิดทางเพศบางรูปแบบ สิ่งนี้ตรงกันข้ามกับเด็ก 14 ใน 1,000 คนในกลุ่มแทรกแซงที่เปิดเผยการล่วงละเมิดทางเพศบางรูปแบบ การศึกษายังชี้ให้เห็นว่าโปรแกรมต่างๆ มีผลในการเพิ่มความรู้ของเด็กเกี่ยวกับการล่วงละเมิดทางเพศ การทดลองสี่ครั้งประเมินความรู้ของเด็กอีกครั้งหลังจากผ่านไปหกเดือน และแสดงให้เห็นว่าพวกเขาจำสิ่งที่สอนได้มาก เด็กที่เข้าร่วมในโปรแกรมต่างๆ มีแนวโน้มมากกว่า เด็ก คนอื่นๆ ที่จะพยายามปกป้องตนเองในสถานการณ์จำลองการล่วงละเมิดที่พวกเขาถูกขอให้ออกจากโรงเรียนและไปกับคนที่พวกเขาไม่รู้จัก นักวิจัยแนะนำว่ามีเหตุผลหลายประการที่ยากต่อการพิสูจน์ว่าเด็กได้เรียนรู้ทักษะที่จำเป็นสำหรับการจดจำและรายงานการล่วงละเมิดทางเพศ "แม้ว่าเด็กจะแสดงให้เห็นว่าพวกเขารู้วิธีปฏิบัติตนในสถานการณ์หนึ่งๆ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะประพฤติตัวเหมือนกันในสถานการณ์จริงที่มีโอกาสถูกล่วงละเมิด" เคอร์รีแอนน์ วอลช์ ผู้เขียนนำของคณะศึกษาศาสตร์ กล่าวที่ Queensland University of Technology ในเมืองบริสเบน ประเทศออสเตรเลีย "การทดสอบไม่สามารถเลียนแบบสถานการณ์การล่วงละเมิดจริงได้เป็นอย่างดี ตัวอย่างเช่น เรารู้ว่าการล่วงละเมิดทางเพศส่วนใหญ่กระทำโดยคนที่รู้จักเด็ก ในขณะที่ในสถานการณ์การทดสอบนั้น มีการใช้นักแสดงหรือผู้ช่วยวิจัยที่ไม่คุ้นเคย" มีหลักฐานเพียงเล็กน้อยที่แสดงว่าเด็กมีความกังวลโดยไม่จำเป็นอันเป็นผลมาจากการศึกษาการป้องกันการล่วงละเมิดทางเพศ และไม่มีรายงานผลกระทบอื่นใด "การตรวจสอบนี้สนับสนุนความจำเป็นในการแจ้งข้อมูลและปกป้องเด็กจากการล่วงละเมิดทางเพศ" วอลช์กล่าว "แต่จำเป็นต้องมีการวิจัยอย่างต่อเนื่องเพื่อประเมินโครงการป้องกันในโรงเรียน และเพื่อตรวจสอบความเชื่อมโยงระหว่างการมีส่วนร่วมและการป้องกันการล่วงละเมิดทางเพศเด็กจริง ๆ หากต้องการทราบจริง ๆ ว่าโปรแกรมเหล่านี้ใช้ได้ผลหรือไม่ เราจำเป็นต้องดูการศึกษาขนาดใหญ่ขึ้นพร้อมการติดตามผลทั้งหมด หนทางสู่ความเป็นผู้ใหญ่"