สถานะทางอารมณ์ของการถูกกระตุ้นโดยภาพยนตร์

จนถึงปัจจุบัน มีงานวิจัยเพียงไม่กี่ชิ้นเท่านั้นที่ตรวจสอบการตอบสนองทางอารมณ์ที่เกี่ยวข้องกับประสบการณ์การถูกกระตุ้น งานวิจัยบางชิ้นได้ตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างประสบการณ์ของการถูกย้ายและความรู้สึกทางร่างกายโดยใช้มาตรการรายงานตนเอง (สำหรับการทบทวน ดูZickfeld et al., 2019 ) การวิจัยแนวนี้พบว่าประสบการณ์ของการถูกขยับมีความสัมพันธ์กับความรู้สึกทางร่างกายที่เฉพาะเจาะจง เช่น น้ำตา (เช่นTan and Frijda, 1999 ) ความอบอุ่นตรงกลางหน้าอก (เช่นSchubert et al., 2016 ) หรือประสบการณ์หนาวสั่น (เช่นKoelsch, 2010). อย่างไรก็ตาม การศึกษาเหล่านี้ใช้มาตรการรายงานตนเอง แต่ไม่ใช่การวัดใบหน้าและสรีรวิทยา กิจกรรมบนใบหน้าและสรีรวิทยาที่เกี่ยวข้องกับสภาวะทางอารมณ์ของการเคลื่อนไหวได้รับการตรวจสอบบางส่วนภายใต้บริบทของอาการหนาวสั่นที่เกิดจากดนตรี (สำหรับการตรวจสอบ ดู Koelsch , 2010 ) การศึกษาก่อนหน้านี้รายงานว่าอาการหนาวสั่นที่เกิดจากการกระตุ้นการได้ยิน (เช่น ดนตรีและการอ่านบทกวี) มีความสัมพันธ์กับการเพิ่มขึ้นของกิจกรรมของกล้ามเนื้อลอน (เช่น Wassiliwizky et al., 2017), HR, กิจกรรมของอิเล็กโทรเทอร์มอล และอัตราการหายใจ จึงบอกเป็นนัยถึงการมีส่วนร่วมของการกระตุ้นประสาทซิมพาเทติก ( Craig, 2005 ; Guhn et al., 2007 ; Grewe et al., 2009 ;Salimpoor et al., 2009 , 2011 ; โมริและอิวานางะ, 2557 , 2560 ) เนื่องจากอาการหนาวสั่นมีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับสภาวะทาง อารมณ์ ของการเคลื่อนไหว (สำหรับการทบทวน ดูที่Koelsch, 2010 ) การค้นพบนี้อาจตีความได้เป็นการบอกเป็นนัยว่าสภาวะทางอารมณ์ของการเคลื่อนไหวนั้นสัมพันธ์กับการเพิ่มขึ้นของกล้ามเนื้อลอนและการทำงานของประสาทที่เห็นอกเห็นใจ