สัตว์เลี้ยง

โดยทั่วไปแล้วสัตว์เลี้ยงถือเป็นทรัพย์สินส่วนตัวที่มีบุคคลเป็นเจ้าของ มีการคุ้มครองทางกฎหมายมากมาย (ในอดีตและปัจจุบัน) ด้วยความตั้งใจที่จะปกป้องความเป็นอยู่ที่ดีของ สัตว์เลี้ยง และสัตว์อื่นๆ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2543 เขตอำนาจศาลในอเมริกาเหนือจำนวนเล็กน้อยแต่เพิ่มมากขึ้นได้ออกกฎหมายกำหนดเจ้าของ สัตว์เลี้ยงใหม่ ว่าเป็นผู้พิทักษ์ ความตั้งใจนั้นมีลักษณะเพียงแค่เปลี่ยนทัศนคติและการรับรู้แต่ไม่ใช่ผลทางกฎหมายต่อการทำงานไปสู่ความเป็นบุคคลตามกฎหมายสำหรับสัตว์เลี้ยงเอง สัตวแพทย์บางคนและผู้เพาะพันธุ์ได้คัดค้านการเคลื่อนไหวเหล่านี้ คำถามเกี่ยวกับสถานะทางกฎหมายของสัตว์เลี้ยงสามารถเกิดขึ้นได้จากความกังวลในการซื้อหรือการรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมการดูแลการหย่าร้างอสังหาริมทรัพย์และมรดกการบาดเจ็บความเสียหายและ การทุจริต ต่อ หน้าที่ ของสัตวแพทย์ รัฐ เมือง และเมืองต่างๆ ในประเทศตะวันตกมักออกกฎหมายท้องถิ่นเพื่อจำกัดจำนวนหรือประเภทของสัตว์เลี้ยงที่บุคคลอาจเลี้ยงเป็นการส่วนตัวหรือเพื่อวัตถุประสงค์ทางธุรกิจ สัตว์เลี้ยง ต้องห้ามอาจมีความเฉพาะเจาะจงกับสัตว์บางสายพันธุ์เช่นพิทบูลหรือร็อตไวเลอร์อาจใช้กับสัตว์ประเภททั่วไป (เช่นปศุสัตว์สัตว์หายากสัตว์ ป่า และสัตว์ผสมคานิดหรือฟีลิด ) หรืออาจขึ้นอยู่กับ ขนาดของสัตว์ อาจใช้กฎและข้อบังคับการบำรุงรักษาเพิ่มเติมหรือแตกต่างกัน สมาคม อาคารชุดและเจ้าของทรัพย์สินให้เช่ามักจะจำกัดหรือห้ามผู้เช่าเลี้ยงสัตว์เลี้ยง