หุ้นส่วนเอเชียแปซิฟิกและพิธีสารเกียวโต: ขัดแย้งหรือร่วมมือ?

การเยือนจีนของประธานาธิบดีโอบามาก่อนการประชุมที่โคเปนเฮเกนในเดือนธันวาคมเน้นย้ำถึงมุมมองที่ว่ากลยุทธ์ระหว่างประเทศเพื่อจัดการกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศขึ้นอยู่กับความร่วมมือระหว่างสหรัฐอเมริกาและเศรษฐกิจเอเชียที่กำลังพัฒนาอย่างแท้จริง สารเกียวโต ความสัมพันธ์นี้ซึ่งแสดงอยู่ใน Asia-Pacific Partnership (APP) เป็นที่ถกเถียงกันในหมู่นักวิเคราะห์ด้านสิ่งแวดล้อม ในเอกสารสองฉบับที่ตีพิมพ์ในWIREs Climate Changeนักวิเคราะห์ถกเถียงกันถึงความสำคัญของ APP และบทบาทของ APP ในฐานะทางเลือกแทนสนธิสัญญาเกียวโต APP ที่เปิดตัวในปี 2549 เป็นข้อตกลงที่ไม่ใช่สนธิสัญญาระหว่างสหรัฐอเมริกา ออสเตรเลีย แคนาดา อินเดีย ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ และที่สำคัญที่สุดคือสาธารณรัฐประชาชนจีน มันถูกมองว่าเป็นข้อตกลงที่ใช้การได้ระหว่างสหรัฐฯ และประเทศเศรษฐกิจเกิดใหม่ในเอเชีย แต่ถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าไม่มีผลผูกพันทางกฎหมาย Ros Taplin จากมหาวิทยาลัยบอนด์ในออสเตรเลียกล่าวว่า "[APP] ได้รับการยกย่องว่าเป็นโมเดลใหม่สำหรับข้อตกลงด้านสภาพภูมิอากาศระหว่างประเทศและเป็นทางเลือกแทนพิธีสารเกียวโต" "อย่างไรก็ตาม การนำไปปฏิบัติมีความท้าทาย ในฐานะที่เป็นต้นแบบที่ตรงข้ามกับเมืองเกียวโต เป็นการฝ่าฝืนหลักการของกรอบอนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (UNFCCC) ในเรื่องความรับผิดชอบร่วมกันแต่แตกต่างกัน" ความแตกต่างที่สำคัญของ APP กับเกียวโตในเรื่องการปล่อยก๊าซเรือนกระจกคือต้องมีส่วนร่วมจากประเทศกำลังพัฒนา สิ่งนี้ถูกมองว่ามีความสำคัญโดยทั้งสหรัฐอเมริกาและออสเตรเลีย ซึ่งโต้แย้งว่าการลดการปล่อยก๊าซลงอย่างมากโดยที่ทุกประเทศไม่สามารถป้องกันได้ทางเศรษฐกิจ "APP อิงตามหน่วยงานภาครัฐและเอกชนที่จัดตามภาคส่วน ในแง่กฎหมาย ความร่วมมือเป็นกฎหมายที่ไม่ผูกมัดและนุ่มนวล" Taplin กล่าว "เป็นผู้สนับสนุนการล่มสลายของธรรมาภิบาลสภาพภูมิอากาศ"